zaterdag 24 september 2016

Reis naar Trapani Sicilë 2016

Trapani 2016 dag 1 Arnhem - Keulen, 165 km Regen in ochtend, middag en avond grotendeels droog Om kwart voor tien kan ik op de fiets stappen. Gelukkig is het droog als ik vertrek maar al binnen anderhalve kilometer kan ik controleren of de regenuitrusting compleet is. Tot Kleve blijft het nat, daarna droog en er verschijnt zelfs een waterig zonnetje. En na de tegenwind in de ochtend heb ik neutrale wind en af en toe en duw in de rug. Later op de middag nog een hoosbui. De eerste dag op de fiets naar het Zuiden is altijd saai. Het enige wat opvalt is dat veel Duitsers met een Duitse vlag op de auto rijden en veel Turken met een Turkse vlag. Er zal wel iets aan de hand zijn. Na ongeveer 150 km in Dormagen zoek ik een hotel. Maar de plaatselijke hotels passen niet bij mijn stand en budget. Ze zijn onder mijn stand en boven mijn budget, een onfortuinlijke combinatie. Ik besluit door te fietsen, Keulen is nog minder dan 30 km. Mijn budgettaire discipline wordt beloond met een flinke hoosbui en onweer en in die situatie ontdek ik hotel Thomas in de periferie van deze grote stad. De weersomstandigheden en het tijdstip, rond half negen, zijn ongunstig voor mijn onderhandelingspositie. Maar het lukt toch om de prijs van € 65 naar 50 terug te brengen. In het bijbehorende café staat een Duitser die Nederlands spreekt en die het dol vindt dat ik naar Italië fiets. Ik laat bier, een Wener schijf en rode wijn aanrukken. Trapani 2016 dag 2 Keulen - St. Goar 150 km Droog, wind tegen Om kwart voor acht op de fiets. Na een half uur kan de jas al uit. De route, die ik van het internet had geplukt voert mij door mooie parken in Keulen. Hier en daar moet ik van de route direct langs de Rijn afwijken vanwege het hoge water. Bij Linz steek ik over naar de Westelijke zijde, maar hier valt helemaal niet langs de Rijn te fietsen. Dus ik moet voortdurend zoeken. Iets na drie kom ik pas in Koblenz. Vanaf daar kan ik wel langs de Rijn, waarbij een klein stukje door ondiep water. Daar ontmoet ik een echtpaar op tandem uit Opperdoes. Zij zijn al een week onderweg en hopen eind juli in Rome aan te komen. In St Goar vind ik een hotel waarvoor ik flink moet stijgen. De Bockwurst en het grote glas bier, om een dreigende hongerklop krachtig de kop in te drukken, werken nu niet mee. Ik loop dus voor een deel de zeer steile heuvel. Daar ligt een erg leuk hotel in het rustig dorpje Biebernheim. Dat is beter dan in het dorpje aan de Rijn. Daar heb je last van de doorgaande weg en vooral van de treinen die dag en nacht doorrijden. De waardin vraagt € 5 meer dan Booking.com, maar mijn aanbod om via Booking te reserveren werkte. Rond half zeven ben ik binnen. Trapani dag 3 St Goar - Altrip 153 km Droog, wind mee Vandaag doe ik het rustig aan en zit ik pas om kwart voor negen op de fiets. Al snel zie ik waarom het stijgen gisteren wat moeizaam ging. Het waren niet alleen de vermoeidheid en het glas bier, ook de stijging van maar liefst 17% speelde mij parten. Gelukkig vandaag de wind in de rug zodat ik met weinig moeite toch nog goed vooruit kom. Wel weer enkele wegen onder water en ook vrij veel zandwegen met veel modder en enorme plassen. Verder vrij saai vandaag. Ruim voorbij Ludwigshafen wordt ik aangesproken door een fietser die mij aanraadt verder naar Speyer te rijden, het is slechts 15 km, maar de borden zeggen 25 km. Ik zit in een relatief onbewoond gebied met weinig hotels. Vlak bij Altrip zoek ik bij Booking.com, uiteindelijk toch de beste. Het enige hotel is Darstein en Booking zegt dat het afgeprijsd is van € 83 tot 70. Als er aankom blijk ik een kamer voor € 52 te kunnen krijgen. Die hogere prijzen kloppen wel, het hotel is erg luxueus. Trapani dag 4 Altrip - Weil der Stadt 123 km Droog, zwakke wind tegen Ik kan gelijk zonder jas starten om kwart voor acht na een uitstekend ontbijt. Niet lang na Speyer, waar ik nog langs de historische Dom rijdt, destijds de grootste van Europa, begint het te stijgen en dalen. Er zijn ook veel bospaden, niet alle verhard. De stijgingen vallen mee, totaal 830 m. Onverhard gaat het tot 8% en verhard tot 12%. En ja, nu kon ik op de fiets blijven ;-). Vanmiddag mijn eerste lekke band, de vorige reis naar Trapani meegerekend. Oorzaak was een stukje glas. Om half vijf rijd ik langs het hotel waar ik de vorige keer op de vierde dag sliep. Ik heb dus tot nu toe veel meer kilometers gemaakt, maar niet efficiënter gereden. Dat vraagt om evaluatie. Rond zes uur ga ik maar een kamer zoeken nu ik toch in een wat groter plaatsje ben. Voorlopig zijn er alleen maar kleine plaatsjes langs de route, het risico voorlopig niets te vinden acht ik te hoog. Wat mij opvalt is dat ik sinds eergisteren geen Nederlandse Romereizigers meer heb ingehaald. Twee jaar geleden waren dat er enkele per dag! Vermoedelijk komt dit omdat ik de route 2015 neem en de route 2016 loopt anders. Ik zie overigens ook heel weinig fietsreizigers bij de tegenliggers. Trapani dag 5 Weil der Stadt - Deggenhausertal 160 km Droog, flinke wind tegen, fris Om kwart over zeven zit ik op de fiets, zonder ontbijt. Om een of andere reden loopt het vandaag veel gemakkelijker ondanks hardere tegenwind en meer hoogtemeters, nu 1311 hm. De fietspaden zijn beter en langer en af en toe kan ik een kortere weg nemen. Maar ook vandaag de nodige onverharde paden. Voor drie uur kom ik in Sigmaringen. Hier weet ik nog een geweldige Ijszaak waar ze o.a. fantastisch chocolade ijs hebben. Van hieruit volg ik de Donau. Bij het verlaten van de Rijn bij Speyer zou het mij niet lukken een golfbal over de rivier te slaan, zelfs niet bij wind mee. Hier bij de Donau zou een PW ruim voldoende zijn! Op een afstand van minder dan 20 km naar het Bodenmeer vind ik een prima hotel. Morgen kan het land der Duitsers verlaten en hopelijk kan ik overmorgen Italië binnenrijden (je moet optimistisch blijven). Trapani 2016 dag 6 Deggenhausertal - Domat/Ems 168 km Warm en onbewolkt, grotendeels wind mee Voor acht uur zit ik op de fiets zonder jasje. De lucht is staalblauw, bijna geen wolkje aan de lucht. Al na een half uur haal ik Theo in. Hij zat op de camping tegenover het hotel en at in het hotel. Ik zag hem bezig met een routeboekje voor fietsers en maakte een praatje met hem. Hij komt uit Brabant, fietst 10.000 km per jaar en is vooral Theo-fiel. Het gesprek is dus nogal eenzijdig. Theo is een jaar ouder dan ik en dus nog van de oude stempel. Zijn dagelijkse verslagen schrijft hij nog met een pen in een schrift en met Pritt (ik wist niet dat het nog te koop was) plakt hij bonnetjes en papieren onderzettertjes erbij. Ook vanochtend is het gesprek eenzijdig en bij het eerste heuveltje, waar hij kennelijk moeite mee heeft, neem ik zijn suggestie over om mijn eigen tempo te rijden. Hoewel ik al dicht bij het Bodenmeer zit, loopt de route vrijwel parallel en zie ik het water pas na 30 km. Aan de oevers ligt veel wrakhout dat uit de bergen is meegevoerd. Om 12 u verlaat ik Bregenz al, vorig jaar was dit de eindbestemming op de zesde dag. Hier ga ik over op de route van de Rome-reis van Paul Benjaminse. Eerst wel tien km over een grindpad van matige kwaliteit. Dan een kort maar heftig klimmetje tot 12% om in Lichtenstein te komen. De malloot doet er alles aan om route door zoveel mogelijk landen te laten lopen, denk ik. Vandaag fiets ik in D, A, CH en FL. Bij een wegopbreking, waarbij men de hele weg afsluit, kan men wat van ons leren: op borden aangeven hoe je om moet rijden. Ook in Zuid-Duitsland is men nog niet op dit idee gekomen. Een Lichtensteiner helpt mij en rijdt zelfs met zijn e-bike een stuk met mij mee. We komen op een dijk langs de Rijn, een prachtig stukje weg waar we ook de wind in de rug hebben. Tot Chur is het vrijwel vlak. Ondertussen wijst hij me de woning (kasteel) van de vorst Franz-Joseph en vertelt me over de Lichtensteiner democratie. Er wonen 35.000 mensen in Lichtenstein en er zijn 37.000 arbeidsplaatsen. Dus elke dag reizen duizenden buitenlanders in om te werken. Om half zes kom ik aan in Chur en dan blijkt voor de tweede keer dat ik een lekke band heb. Gelukkig sta ik bij een fontein in het avondzonnetje. Het is maar een heel klein gaatje en ik kan de band in de fontein houden om het gaatje op te zoeken. Ik wordt drie keer gewezen op een fietsenmaker die een kilometer verderop zijn handel drijft. Mijn antwoord dat echte mannen zelf hun banden plakken leidt niet tot herkenning en instemming. Er staan al 156 km's op de teller, maar ik fiets nog maar even door. Dan zal ik wel een eenvoudig en betaalbaar landelijk pensionnetje tegen komen. Om zeven uur zie ik hotel Sternen *** en ik besluit hier neer te strijken. Ze vragen CF 95 voor een ruime maar gedateerde kamer. De Zwitsers zijn duidelijk bezig zich uit de markt te prijzen. Bij de overbuurman, Italianen, kost de goedkoopste pizza € 17. De inrichting is sober met neonlicht en plastic tafelkleden. Tja. Het is overigens een erg lekkere pizza. Morgen zo snel mogelijk dit land verlaten, maar dan moet ik wel een serieuze pas (Splügen) bedwingen. Trapani 2016 dag 7 Domat (CH) - Bellano (I) 134 km Onbewolkt, grotendeels wind mee Het hotel was zonder ontbijt, dus eerst maar fietsen. De route loopt grotendeels door bos met onverharde paden en enkele stevige klimmetjes. Ik zie er nog een ree lopen en een heel grote roofvogel vliegen, vermoedelijk een adelaar. Na een uur kom ik in Thusis. Van de richting waar ik vandaan komt is het een boerendorp. Als ik een jong stelletje naar een supermarkt vraag helpen ze naar het station en daar naar een lift. Ik kom uit bij een overdekt pleintje met o.a. een Coop. Als ik na mijn ontbijt wegrijd blijkt dat ik in een luxe Zwitserse hoofdstraat fiets. Daarna begint het klimmen. Rond tien uur is het al warm en met wind mee is er weinig verkoeling. Iets na twaalven ben ik in Splügen. Van laatste Zwitserse munten koop ik een karnemelk met koffiesmaak, je moet er maar opkomen. Dan begint het serieuze werk. Ik verwerk de haarspeldbochten zonder te rusten. Het is een schitterende tocht met fabuleuze vergezichten. Vlak voor de top word ik nog ingehaald door een Zwitserse die uit de buurt van Bern komt en vloeiend Frans spreekt. De Splügenpas is een serieuze klim waarbij je meermalen denkt dat de top nabij is, maar achter nieuwe bochten openen zich nieuwe vergezichten met meer haarspeldbochten. Op ruim 2100 meter komt eindelijk de pas en de grens met Italië. Het is dan tien over twee. Een uur later sta ik in Chiavenna. Daar vergeet ik flappen te tappen. Ik drink er wel een cola op een terras aan de beroemde rotonde waar de Splügenpas eindigt. In elk van de drie toiletten is nauwelijks papier meer aanwezig. Het enige toilet dat nog wel wil spoelen heeft geen bril. Welkom in Italië. In Corte aan het Comomeer vind ik en Albergo maar die zit vol. De herbergier belt nog met een collega, maar er blijkt geen bank te zijn om geld te tappen, daarvoor moet ik terug naar Colico. Dan maar liever verder naar Dervio, twee plaatsen verder naar het Zuiden. Daar vind ik wel een bank maar geen hotel. En zo kom ik om half acht aan in Bellano, bijna halverwege het Meer aan de Oostzijde. Daar vind ik een erg eenvoudige albergo boven een Pizzeria. Ik zie grote zoutvlekken in mijn shirt, dus morgen maar een luxer hotel en eerder stoppen met fietsen. De douche op de gang heeft nog een lavet. Voor degenen die daar niet mee bekend zijn, het is een douchebak met hoge instap en twee niveaus die de minste onbedachtzaamheid terstond afstraffen. Ik had het sinds 1960 niet meer gezien. De pizza kost minder dan de helft van die van gisteren en smaakt veel beter. Het is in de late avond nog steeds erg warm, ook buiten. Trapani 2016 dag 8 Bellano - Paderno Franciacorta 143 km Zeer warm en bijna windstil Voor acht ben ik weer weg. Lekker langs het meer in Zuidelijke richting, het schiet goed op. Benjaminse stuurt de reiziger op de boot naar Bellagio, maar dat doe ik natuurlijk niet, waarom de volle vaart onderbreken? Ik passeer enkele tunnels (galeria), geen probleem. Vlak voor Lecco gaat de weg over in vierbaans, nog steeds geen probleem. Maar dan duikt de weg ondergronds en kilometers lang rijd ik de auto's in de weg. Wat ben ik blij als het voorbij is. Ik heb mijn portie fijnstof voor de komende jaren wel gehad. Ik sla een paar keer af en volg richting Centrum, en verdraaid, zit ik weer in een kilometerslange tunnel. Aan het einde blijkt ook nog dat ik geen klap ben opgeschoten. Daarna, na ruim 40 km lust ik wel een ontbijt en gelukkig zie ik een supermarkt. Daarna volg ik de route die al snel langs de rivier Adda loopt. Het fietspad is wisselend van kwaliteit, maar grotendeels ronduit beroerd en op vele plaatsen nog veel erger dan dat. Grote gaten zijn gedicht met een kwak veel te grof grind, grote modderpoelen, betonrichels bij bruggen, rotspunten die uit het pad omhoog uitsteken, etc. Maar verder is deze tocht van enkele tientallen kilometers heerlijk in de schaduw van bomen en naast verkoelend water. In Trezzo sull' Adda gebruik ik een heerlijke lunch en salade van het buffet op een terras aan het water. De teller staat op 75 km en de tocht gaat verder in de brandende zon. Na een uur stop is voor een ijsje en water en na weer een uur stop ik voor chips en water. Ik moet het zout bijvullen. Ik drink vandaag meer dan 6 liter water! Om half vijf wil ik na 110 km wel ophouden maar ik fiets toch nog maar 10 verder naar het Iseomeer. Daar kom ik aan bij de Oostkant van Iseo en fiets verder naar Noord-Oost langs het meer. Verschillende pogingen een albergo te vinden lopen op niets uit. Terug naar Iseo vind ik niet aantrekkelijk, dan maar door richting Brescia. Als ik in Padeno Franciacorte voor het spoor wacht plant een Mercedesrijder zijn auto vlak naast mij. Als ik hem naar een albergo vraagt zegt hij dat ik achter hem aan moet rijden. Zijn buurvrouw heeft een B&B maar zit helaas vol. Dan is hij zo vriendelijk om mij voor te rijden naar het enige hotel in dit gehucht. Dat is toch bijzonder aardig. Trapani 2016 dag 9 Paderna Franciacorta - Concordia 156 km Erg warm en benauwd, op het laatst wind tegen Als ik om acht uur vertrek is het al snikheet. De wegen zijn vandaag veel beter dan gisteren, dus het schiet goed op. Om half een, na 73 km, zie ik een bordje met Ristorante naar rechts. Het blijkt in het dorpje Campagnolo te zijn. Ik rijd er bijna voorbij. Gelukkig zie ik plots tafels staan, dus maar even kijken. Verscholen achter een haag en onder een luifel is een prachtig terras, heerlijk om te zitten. Ik krijg heerlijk geroosterd brood met tomatenstukjes op één ervan. De penne al arrabiata is buitengewoon. Als service van de zaak krijg ik nog een buitengewoon lekker ijsje. Daarna vlijtig verder fietsen. Ik kom nog een Italiaan tegen die goed Engels spreekt en traint voor de Donau-route. Dan wordt ik ingehaald door een racefietser die vandaag 140 km fietst. We rijden samen op en dat is goed voor de snelheid. Iets na drie ben ik in Mantova, een leuke oude stad. Ik zou na 120-130 km wel willen stoppen, net na het oversteken van de Po. Maar pas bij 140 km zie ik een dorpje met hotel, Quistello. Maar er wordt iets georganiseerd in het centrum en het hotel zit vol. Buiten het dorp is nog een hotel, maar daar is een bruiloft, dus ook vol. Dan maar doorfietsen naar Concordia. Daar is buiten het stadje een zakenhotel met ruim voldoende vrije kamers. Trapani 2016 dag 10 Concordia - Porretta 142 km Erg warm Na een prima ontbijt met o.a. vers fruit en muesli om acht uur weg. De aardige portier voorziet me nog van vers water in de bidons. Voor tien uur ben ik na bijna 40 km in Modena. Er is markt in het centrum en het begint drukker te worden. In een zijstraatje van het marktplein kom ik kennelijk in een populair koffiehuis. De uitbaatster is continue bezig, de klanten moeten het zelf afhalen. De cappuccino is prima, de torta al lemon is fabuleus. Daarna snel verder. Mijn techniek om af en toe wat van de route af te snijden, tot nu toe succesvol, moet ik nu betalen met vier kilometer terugfietsen. De weg die ik had willen nemen is een snelweg en bovendien kan ik er niet op omdat hij over de weg loopt van waar ik links af had willen slaan. Bij ruim 70 km toeristenlunch met voortreffelijke pasta, 2 flessen aqua (ipv aqua en wijn), ijs en koffie voor €11. Dan begint het stijgen over de Apenijnen. De hellingen zijn goed te doen, meestal rond 5%. De eerste top is op 430 hoogtemeters. Maar het is geen top, het gaat gewoon door met af en toe een daling van 10 of enkele tientallen meters. Uiteindelijk gaat het zo door tot boven de 900 meter. Er zijn voortdurend prachtige vergezichten over een leeg en zeer afwisselend landschap. Bij deze weidsheid en afwisselingen verbleken de Ardennen en Eiffel en het Sauerland en ... Het gebied is maar weinig toeristisch, en toch zo overweldigend mooi! Je raakt wat oververhit op de fiets met dit weer, maar op deze manier kun je toch het beste alle dimensies op je in laten werken. Het laatste stuk gaat bergaf en ik verlies ruim 500 hoogte meters maar het schiet wel op. Trapani 2016 dag 11 Porretta - Lucca 102 km Warm Via naviki.org had Ik het hoogteprofiel bekeken van de weg naar Pistoia en de klim zou tot boven de 1000 meter gaan. Mijn gps-toestel kwam niet veel hoger dan 700 meter, dus dat viel mee. Ook de temperatuur was vandaag gunstiger, maximaal 30 graden. De tocht ging nu door bebost terrein zonder de mooie vergezichten van gisteren. Dit was twee jaar geleden ook het geval, het Noordoostelijke deel van de Apenijnen is veel aantrekkelijker dan het Zuidwestelijke deel. Toeval? Om iets na tien uur zat ik al aan de koffie in Pistoia, overigens een leuke stad. Gebeld met vrienden B&A die bij D&T logeren dat ik daar na vier uur zou aankomen. Ook dit ging sneller dan verwacht en om drie uur zat ik vier km van Lucca en ongeveer tien km van D&T. Dus ook Lucca nog even bekeken, erg leuk maar heel veel toeristen. Om kwart over vier was ik er. Op een heel mooie plek vlak bij een middeleeuwse uitkijktoren - om de vijand te zien aankomen. Erg mooi huis met prachtig uitzicht. 's Avonds heerlijke Italiaanse gerechten gegeten buiten onder het afdak naast het zwembad. Het werd een buitengewoon genoeglijke avond waarbij menige fles ontkurkt werd. Trapani 2016 dag 12 Lucca - Siena 148 km Zeer warm, 35 graden, vrijwel geen wind Aan het ontbijt is er eenstemmigheid over het diner gisteravond: erg lekker en erg gezellig; en van niemand geweeklaag dat er te weinig gedronken werd. Na een uitvoerig ontbijt en een korte fotosessie was er een warm afscheid. Iet na negenen zit ik weer op de fiets richting Siena. Na 30 km komt Lucca steeds dichterbij en ligt Siena steeds verder weg. Na een goede start zit ik nu helemaal fout. Zou ik Siena nog halen? Dus heb ik de toeristische routes maar links laten liggen en gekozen voor de snelste weg via de doorgaande wegen. Hoe dichter bij Siena hoe mooier het landschap en hoe meer stijging. Iets na vijven reed ik Siena binnen en na een kwartier zat ik in de binnenstad. Die is zeer indrukwekkend. Bij de Duomo werd ik aangesproken door een aardige Vlaming die mijn voornaam op mijn shirt had gelezen. Hij heet ook Roel maar was niet op de fiets. Hij heeft nog wat foto's van genomen en zijn contactgegevens gegeven. Hij vertelde van een 73-jarige vriend die naar Peking fietst. Momenteel zit die in Moskou. Ik hoop dat hiermee de kritiek op mijn toch wel erg behoudende en weinig avontuurlijke plan zal verstommen. Iets na zes uur rijd ik de stad weer uit. Na bijna twee uur klimmen en eten van ijsje vind ik een B&B. Het ligt erg dicht aan de weg maar is verder prachtig en het landschap is werkelijk magnifiek! Er is slechts een klein probleem, er is geen restaurant, ook niet in de buurt. Maar voor €12 geven ze mij ingrediënten zodat ik zelf wat kan klaar maken in de compleet ingerichte keuken. Er wordt een mand bezorgd met vier eieren van eigen leg, twee tomaten, een venkelknol, een pak pasta, een stuk pecorinokaas, een fles water en nog een waterfles met daarin Chianti, de streekwijn. Later worden nog twee stukken brood gebracht. Olie en zout zijn aanwezig. Het is in ieder geval weer eens iets heel anders. En het smaakt prima, vooral de Chianti, die ik ken als een wat stuurse wijn. Overigens is het appartement verder meer dan voortreffelijk waarbij de gebruikelijke Italiaanse krakkemikkigheid ver te zoeken is. Totaal de 6-12: 993 km Totaal cum 1.744 Reis naar Trapani dag 13 Siena - Orvieto 111 km Warm, weinig wind Zonder ontbijt vertrek ik, het afscheid van de pensionhoudster is hartelijk. Het landschap is nog steeds betoverend, zo mooi en ruim en nauwelijks huizen. Na 12 km kom ik in Asciano, een heel leuk dorpje waar ik zeker een hotel had gevonden als het B&B vol was geweest. Na een yoghurt en een flesje melk te hebben gekocht ontbijt ik met mijn cruesli op een erg leuk pleintje. Ik ben net weer op weg als een jongen in wielrenkleding vraagt of ik naar Rome fiets. Hij is onderweg op dezelfde route, maar fietst 150-180 km per dag. Ik schat hem 30 jaar jonger dan ik en hij fietst per racefiets. Hij heeft de kunst van het weglaten beter ontwikkeld dan ik: hij heeft slechts een heel klein rugzakje. 's Ochtends kom ik vlak langs het stadje Montepulciano, op enkele km's afstand. Dit is bij mij bekend van de uitstekende wijnen. Dat 'monte' in de naam moet je letterlijk nemen, het stadje ligt prachtig op een berg. De route is tot twee uur vrij vlak, daarna begint een flinke klim tot 550 meter. Het aantal hoogtemeters vandaag stijgt weer ruim boven de duizend. Ik krijg er wel prachtige vergezichten voor terug. In Orvieto besluit ik te stoppen om de zenuwkwetsuur van de linker hand niet al te zeer verder te belasten. De komende dagen zal ik wat minder kilometers maken. Reis naar Trapani dag 14 Orvieto - Rome 143 km Zeer warm, weinig wind Vandaag tot voor in de middag de route van Benjaminse. Ik moet veel klimmen, rond het middag uur al bijna duizend. Dat is zoveel als de Alpe d'Huez. Aan het einde van de middag bijna tweeduizend meter, verlijkbaar met de Mt Ventoux. Veel heuvels geven ook prachtige vergezichten. Erg indrukwekkend is kasteel en stadje Soriano Nel Cimino. Het kasteel is enorm en ligt boven aan de berg Ondertussen heb ik steeds meer last van het wegdek, echt dramatisch. Via www.trivago.it en vervolgens Booking.com vind ik een hotel voor €42. Daar aangekomen vragen ze €60 en na ze gewezen te hebben op de aanbieding van booking gebeurt er niets. Het hotel heeft op dat moment geen internet en ik heb het ook niet op de telefoon. Aangezien ik in dit land maar te gast ben, lijkt het me niet gepast de herbergier verder onder druk te zetten, zodat hij verder kan gaan met datgene war hij het liefst doet, namelijk zo weinig mogelijk. Pas aan de rand van Rome vind ik een albergo. Reis naar Trapani dag 15 Rome - Latina 99 km Zeer warm, weinig wind Het hotel ligt aan de Tiber en ook de route door Rome, de EuroVelo 7 loopt langs de Tiber. Via een schitterend fietspad op de dijk van de Tiber kom ik in de binnenstad. Dat loopt gesmeerd en na een uur en 20 km ben ik voorbij het Vaticaan. Daarna probleemloos een klein stukje door de stad en vervolgens de Via Appia Antica. Dit is een smal weggetje met akelige kinderkopjes. Na enkele honderden meters is er een prachtig alternatief bij de catacomben. Na enkele km's komen de kinderkopjes weer zodat ik een alternatief zoek. Daarna kom ik weer op de EuroVelo 7. Dit fietspad is echter de gewone weg. Soms is er ruimte voor de fietser, maar lang niet altijd. Dichter bij de kanten is het wegdek vaak slechter, verbrokkeld, grote gaten of een omhoog gekomen rand. Het is vaak lastig en belastend om op het randje te blijven fietsen. Naarmate ik verder van Rome kom wordt het rustiger. Ik eindig aan de zee en vind heel snel een prima hotel. Het voelt al echt wat koeler aan door een zeewind. Morgen lekker langs de zee en overmorgen Napels. Reis naar Trapani dag 16 Latina - Castel Volturno 135 km Zeer warm, grotendeels wind mee Na een redelijk ontbijt iets na acht weer op de fiets. Even snel aan de weg langs het strand bij een Alimentari een fles water gekocht. Kost hier €1, hetgeen ik wel begrijp. Af en toe enkele kilometers fietspad langs het strand. Een ervan is geschilderd in een kleur die mij doet denken aan die van de Europese vlag, vermoedelijk als eerbetoon aan de financier. Verder op lange doorgaande wegen en wegen langs de kust met schitterende vergezichten. Wat is dit toch een prachtig land. Vooral die kustwegen zijn in de rotsige gebieden spectaculair, maar nog niet zo mooi als langs de Noordkust van Sicilië. Aan het einde van de middag vind ik gemakkelijk een hotel in de lagere prijsklasse. Het ziet er nog niet eens zo gek uit. Er is een functionerende airco. Maar de rekening kan alleen vooruit contant betaald worden. De afdekkapjes van de stopcontacten ontbreken en het ergst is dat er in de badkamer electriciteitsdraden uit de muur komen die afgedekt zijn met een stukje isolatietape. Het diner vindt plaats bij een naburige pizzeria waarbij de bodem weer een stukje dikker is geworden, de belegging weer wat rijker en de prijs weer wat lager. Het ontbijt, blijkt bij navraag, wordt pas om negen uur geserveerd. Het kan eventueel wat vroeger. Ik zeg dat ik alleen maar yoghurt en water behoef, maar yoghurt hebben ze niet. Alleen biscuits en jam. Daar hoef ik dus niet op te wachten, dan vind ik wel een supermarkt. Reis naar Trapani dag 17 Castel Volturno - Paestum 127 km Zeer warm en benauwd, 32-37 graden Vlak voor Napels vond ik een supermarkt. Heerlijk ontbijt met yoghurt en muesli. Daarna de grote stad in. Eerst 200 meter klimmen, ik vraag me sterk af of dit nodig was maar het gaf een adembenemend uitzicht. Daarna naar beneden, o.a. door nauwe en zeer steile straatjes. Na een zeer dure cappuccino en cornetto cioccolata aan de zee, dat dan weer wel, verder op weg. Dan komt het. Kinderkopjes. K i n d e r k o p j e s. Kilometer na kilometer kinderkopjes. Ze liggen er al sinds Cicero er over heen ging op weg naar Sicilië. Ik neem hierbij alles terug wat ik schreef over de Via Appia in Rome. Er hebben de afgelopen twee millennia veel reparaties plaats gevonden en de stenen zijn terug gelegd zonder rekening te houden met het oorspronkelijke verband - ze lagen in bogen. Wat zullen ze veel stenen over gehouden hebben. Maar nu is het nog beroerder om over te fietsen. Er is geen ontsnappen aan, ook de parallelwegen hebben kinderkopjes. Ik begrijp waarom er bijna geen fietsers te zien zijn. Net als de eenzame fietser murw geslagen is, volgen de reuzedominostenen, ongeveer 40 cm breed en van wisselende lengte. Deze zijn van zeer ruw basalt en diagonaal gelegd. De niveauverschillen benaderen die van onze trottoirs. Dit slaat alles, hier valt niet op te fietsen en dan heb ik nog wel relatief breed banden. Na anderhalve kilometer komen godlof de gewone kinderkopjes weer, maar grrrr slecht voor honderd meter. De dominostenen zijn groot ingekocht! Kilometer na kilometer gaat het door. Af en toe een stukje beroerd asfalt, wat een zaligheid. Mijn advies voor diegenen die ik enthousiast heb gemaakt en die ook naar Sicilië willen fietsen, ga met een zo groot mogelijke boog om Napels heen. Na deze rotwegen heeft zich volstrekt niets vermeldenswaardig meer voorgedaan. Reis naar Trapani dag 18 Paestum - Sapri 117 km Zeer warm en benauwd Inmiddels ben ik in een streek beland waar geen yoghurt wordt geserveerd bij het ontbijt. Na wat stukjes stokbrood met jam en thee vertrek ik. Na 5 km kom ik er achter dat de kamersleutel nog in mijn zak zit, er zit niets anders op dan maar terug gaan. Vlak bij het hotel zie ik de eigenaar van het hotel in zijn auto, op zoek naar mij. Het is een aardige vent die mij gisteren nog gematst had met het eten. Omdat de portemonnee bijna leeg was en er geen bank in de buurt was kreeg ik pasta, insalata mista, koffie, een grote fles water en een kwart liter rode wijn voor €15. Na mijn excuses neem ik voor de tweede keer afscheid van hem. In Paestum zijn monumentale Griekse tempels en restanten van een nederzetting te vinden. De route verloopt probleemloos door een bergachtig gebied, ondanks de hitte. Koffie in een dorpje waar ik ook flappen kan tappen. Bij een bar hangen veel ouderen rond die zitten te kaarten en zo te zien weinig consumeren. Dit heb ik in veel dorpjes gezien. Het zijn vooral mannen die mogelijk er even op uit worden gestuurd? Ik kom rond lunchtijd aan in een dorpje met meerdere barretjes en restaurants maar je kunt nergens eten! Er hangen veel mensen rond, hier zijn het vooral jongeren. De eigenaar van een bar verwijst me naar een Alimentari die voor weinig geld twee met kaas belegde broodjes verstrekt. Hij is wel verbaasd dat ik alleen kaas wil, dat heeft hij geloof ik nog niet eerder meegemaakt. Om vier uur vind ik snel een hotel in Sapri, een leuk plaatsje met een baai en een bescheiden strand. Het seizoen is duidelijk nog niet begonnen en het is nu op maandag veel rustiger op de stranden dan gisteren. Aan het einde van de middag is het heerlijk buiten maar donkere wolken pakken zich samen. Dat is lang geleden dat ik dat heb gezien. Reis naar Trapani dag 19 Sapri - Falerna Marina 150 km Zeer warm Vandaag zag ik ze weer, drie zelfs. Auto's met een luidspreker op het dak waaruit reclameteksten komen. Ze rijden langzaam door woonwijken. Helemaal verstaan deed ik het niet maar ik begreep wel dat het voor de cucina (keuken) is en .... labore subito e immediamento! Kortom, een nieuwe zegening voor de moderne huisvrouw. Tot Scalea flinke klimmen langs de kust tot 250 hoogte met spectaculaire vergezichten. Daarna vlak en saaier. Rond drie uur kom ik langs hotel Alhambra in Paola, waar ik twee jaar geleden op dag 20 neerstreek. Dat brengt mij op het idee dat ik ruim een dag voorlig op de tocht twee jaar gelden. Maar hoe zit het in kilometers? Dit jaar heb ik tot nu toe 2.626 km gefietst. Twee jaar geleden was dat tot Paola op dag 20 2.328 km. Vanmiddag passeerde ik Paola bijna 50 km geleden. Dit jaar heb ik de hoogtemeters niet geregistreerd. Maar dat zijn er veel meer geweest dit jaar, vooral in Emilia-Romagna, Toscane, Umbrië, Lazio en Campania. Daar staan slechts de bergen van Basilicata van twee jaar geleden tegenover. Maar de tocht dit jaar was tot nu toe afwisselender en landschappelijker veel fraaier. Hoe zal het de komende week verder gaan? Totaal 882 km Totaal cum 2.626 Reis naar Trapani dag 20 Falerna Marina - Messina 138 km Warm, eerste uur bewolkt De eerste 30 km zijn vrij vlak. Daarna het klimmetje naar Vibo Valentia waarvan ik me daverende hongerklop van twee jaar geleden nog goed kan herinneren. Het klimmetje stelt eigenlijk niet heel veel voor. Ik merk dat ik Zuidelijker kom aan de prijzen. In een bar betaal ik € 1,80 voor een cappuccino en een cornetto cioccolata (soort croissant met chocola). Dat is toch wel erg weinig. En wat ik ook steeds vaker zie is dat er een kassa is in een bar of gelateria waar je moet betalen. Erg kosteneffectief lijkt dit me niet. Het was overigens ook nog een erg nette bar. In de WC was er alleen geen slot op de deur, verder was alles er! Ook al doe nog zo goed je best, voor sommige mensen is het toch nog teleurstellend. Tussen de middag in de supermarkt hoor ik twee mensen met elkaar Nederlands praten. Kort daarna wordt ik door een oudere dame, een van de twee, aangesproken vanwege mijn Rabo-shirt. Zeven jaar geleden overleed haar Italiaanse echtgenoot en zijn familie kwam uit deze streek. Als ik vertel dat ik uit Arnhem ben komen fietsen vraagt ze hoe lang ik al onderweg ben, een week? Ik leg haar uit dat het toch wel wat langzamer gaat en dan realiseert ze zich dat ze er vroeger met de auto al drie dagen over deden. Maar ja, zegt ze er bij, toen waren er na Napels geen snelwegen. Als ik buiten mijn brood met lekker zoute bresaola oppeuzel komt ze er gezellig met haar zoon bij zitten. Ze vinden Zuid-Italië prima, prettige mensen en welvarend. Alleen de regelmatige stakingen van de vuilnismannen zijn erg vervelend, zoals nu ook weer. Verder vertellen ze dat je hier niet de bergen in moet gaan, dat is het gebied waar de maffia de baas is. 's Middags nog een klim tot boven de 500 m, waardoor het aantal hoogtemeters toch weer tot bijna 1400 oploopt. Dit is eigenlijk elke dag wel het geval de laatste week. Rond vijf uur zit in op de boot naar Messina en daar vind ik snel een hotel . Nog wat opmerkingen over het verkeer in Italië. Het is nog heel gebruikelijk om met de telefoon aan je oor te rijden. En ook om in de auto kinderen voorin op schoot te nemen. Automobilisten zijn zich totaal niet bewust van fietsers en scooters achter zich en naast zich. Je moet als fietser alleen rechts inhalen als de auto's stilstaan. Als je in beeld bent bij de bestuurder, dus ter hoogte van zijn/haar zijraampje, krijg je ook alle ruimte om er voor langs te gaan. Je kunt als voetganger gewoon zónder te kijken een zebrapad oplopen, er wordt vrijwel altijd gestopt. Als wij in Nederland een voorrangsweg op rijden doen we dat pas als we bestuurders op die weg niet hinderen. Italianen doen het als ze denken dat die ander nog wel kan stoppen, ook al moet hij vol in de ankers. Als Italianen hun auto ongelukkig parkeren, wat veel gebeurt, dan doen ze alleen de rechter knipperlichten uit, niet de alarmlichten. Reis naar Trapani dag 21 Messina - Caltagirone 175 km Warm weer Eerst neem ik een foto in het hotel van het prachtige marmer. Vervolgens ontbijt met een croissant en cappuccino. Dan snel de stad uit. Dat gaat heel gemakkelijk want het hotel zit in een zijstraat van de doorgaande weg naar Catania. Tot Taormina geen probleem maar om dat stadje te bekijken moet ik toch nog flink klimmen. Het is een erg leuk stadje en dat vinden de hordes toeristen ook. Dus ik ben weer snel weg. Tussen Taormina en Catania lunch ik. Bij een supermarkt koop ik wat lekkere dingen. Ik weet dat ik niet mag discrimineren, maar ik had mijn fiets op slot gezet omdat er een jongen uit donker Afrika voor de ingang van de winkel zat met zijn pet op de grond. Ook had ik mijn GPS en fietsbril meegenomen. Vaak laat ik de fietsbril in de helm zitten die ik aan het stuur hang. Als ik terug kom zijn helm en fietshandschoenen gestolen. Wie zou die vieze dingen nu willen hebben? Beide waren al oud en bijna op. Ik wilde ze eigenlijk achter laten op Sicilië. Wat ben ik blij dat ik mijn fietsbril nog heb. Met dank aan die jongen uit donker Afrika. In Catania eet ik een ijsje in het centrum om mij te bezinnen. Het is dan drie uur. Het zit mee, het ijs is verrukkelijk, ze hebben WiFi en om de hoek zit een fietsenmaker. Hij is net bezig om een hele dure fiets (uiteraard Pinarello) te verkopen aan twee potten. OK, dat is mogelijk een vooroordeel zonder grond, maar ze doen me sterk denken aan potten. En voor wie dat nog te ver gaat, ze kunnen net zo zeiken over elk detail van de fiets als een vent. Ik kijk door de winkelruit naar mijn eigen fiets, twee jaar geleden was het een overjarig model, standaard voorzien van redelijke onderdelen. In tien minuten gekocht en daar kun je toch ook een eind mee komen. Nu beginnen de dames over de achterderailleur, dat kan nog lang duren. Gelukkig krijgt de verkoper versterking en kan ik eindelijk mijn helm en handschoenen kopen. Het is inmiddels vier uur en ik heb 100 km gefietst. Ik vindt Catania een te grote stad en besluit richting Gela te rijden om na twintig km een albergo op het platte land te nemen. Maar na twintig km is er behalve het vliegveld niets te bekennen wat op een nederzetting wijst. Vijftien kilometer verder moet iets zijn. Bij een tankstation druk ik een opkomende hongerklop de kop in met een pakje Tuc, volgens mij was dat vroeger veel zouter, en een ijsje. De weg is nieuw en vlak en ik heb wind in de rug, dus het gaat als een speer. Om de vijftien a twintig km is een tankstation met een bar. Bij de volgende vul ik mijn watervoorraad aan. Bij zo'n tankstation werken een man achter de bar, een kassier en een pompbediende. Over efficiency gesproken! Inmiddels besluit ik toch maar door te fietsen naar Caltagirone, een stadje met meerdere herbergen. Dit stadje ligt aan de route. De paar alternatieve herbergen liggen te ver van de route en in de bergen, het risico dat ik tevergeefs aanklop vind ik te groot. De zon begint flink te dalen, de weg licht te stijgen en ook de wind gaat tegenwerken. Om acht uur is Caltagirone nog niet in zicht, maar de naam verschijnt al wel op de borden. Om kwart voor negen moet ik de verlichting van de fiets aan doen en ben ik flink aan het klimmen. Tegen negen uur rijd ik het stadje binnen. Ik schrik, het zijn erg nauwe en bijzonder steile straatjes met Napolitaanse dominostenen belegd. Links en rechts zijn de straatjes zo steil dat het trappen zijn. Ik wordt, als ik even loop ingehaald door een auto. Vlak voor me stopt hij en de familie stapt uit. Ik vraag de bestuurder naar een hotel en hij wil wel even meelopen. Eerst de auto in de garage. Hij moet wel tien keer heen en weer steken en raakt telkens met de bumpers net de muren niet. Werkelijk heel knap! Dan loopt hij mee, na twintig meter moeten we naar rechts en ..... slik, we staan boven aan een trap van wel zestig meter hoog! Ik hoef maar twintig meter naar beneden, waar die vrouw met dat rode bloesje zit. En de fiets? Voorzichtig meenemen, zegt hij. Ik laat de fiets toch maar even boven staan en loop met hem naar beneden. Het blijkt dat er in het stadje geen hotel is, alleen maar B&B's. Wij kloppen maar er wordt niet opengedaan. Gelukkig is er een tweede vlak bij, maar hier hetzelfde verhaal. Er staat een telefoonnummer op een bord, maar het lukt niet om met mijn telefoon te bellen. Een tweede heer bemoeit zich er inmiddels mee, maar het contact per telefoon komt niet tot stand. De tweede heer ziet op zijn smartphone dat er nog kamers vrij zijn in een andere B&B, beneden aan de trap en dan links af. Gelukkig staat mijn fiets nog boven! Ik kan ook via een andere weg naar beneden. Ik vind het adres, het is in een smal stil straatje. Ik zie alleen maar een soort poortdeur, geen verlichte ramen. Dan ontdek ik een rits deurbellen en op een ervan staat B&B Palazzo Aprile. Uit een luidspreker hoor ik: Si? Ik zeg dat ik een kamer zoek, en de stem zegt: secondo piano en vervolgens gaat de deur open. Ik kom in een grote donkere eeuwenoude binnenplaats met twee trappen. Voor de ene zit een hek, dus dat is gemakkelijk. Ik ga een lange trap op en zie prachtige booggewelven en links een open ruimte met in plaats van muur prachtige oude pilaren. De trap gaat twee keer de hoek om en dan kom ik in een vrij lange en tamelijk donkere gang waar aan het einde een jonge man wacht. Gelukkig, hij heeft een kamer voor me die er ook nog eens prima uit ziet. Hij vertelt dat het gebouw uit 1700 stamt en een stadspaleis is. Het is in inmiddels bijna half tien. Vlak bij is een een erg leuke pizzeria die om tien uur nog bijna helemaal vol zit. Reis naar Trapani dag 22 Caltagirone - Agrigento 123 km Erg warm, flinke tegenwind Pas om acht uur aan het ontbijt na een heftige dag gisteren. Ontbijt prima. De uitbater woont hier met zijn vriend samen in dit Palazzo. Daarna nog even in de oude stad gekeken en foto's gemaakt van de grote trap. Het is even zoeken om het stadje weer uit te komen. Vandaag is het harken tegen de stevige wind in. Het landschap is ook veranderd. Gisteren was het nog groen en gecultiveerd, vandaag is het dor en desolaat, eigenlijk meer wat je van Sicilië verwacht. In Gela, een industriestad, koffie. Onderweg een extra lange lunch in een bar langs de weg. Voor Agrigento vind ik geen onderkomen. Dan maar door. Dan blijkt Agrigento ook nog eens op een flinke heuvel te liggen. Dus zes km klimmen met stijgingen tot negen procent. Om zeven uur is het nog 34 graden. Bij de eerste B&B wordt niet open gedaan. Een tweede vind ik niet in de oude binnenstad. Nu zie ik wel een groot deel ervan, de winkelstraat en ook kleine steegjes waarvan sommige weer uit een trap bestaan. Op de plek waar het moet zijn, zie ik twee buurvrouwen met elkaar in gesprek, de ene op haar balkon en de andere vanuit haar raam. Ik vraag naar de B&B die ik zoek, maar een van de twee dames zegt dat ik die helemaal niet moet hebben. Ik moet beslist naar de B&B van haar vriendin, die is vlak bij. Ze loopt met me mee om te voorkomen dat ik toch nog bij de verkeerde uitkom. Maar die B&B zit vol. Vlak erbij is nog een andere. In een steegje met trap. Voor €45 heeft hij een kamer. Het ziet er een beetje kitscherig uit maar is verder perfect. Ik krijg nog een flesje prosecco als welkomstdrankje.om te eten moet ik beslist de trap af en dan naar rechts en laten weten dat ik uit B&B Palazzo del Teatro kom, ik krijg een kaartje mee. Dus ik laat onder aan de trap het restaurant links gewoon links liggen, ook al ligt het aan een leuk pleintje. Het restaurant dat ik moet hebben ligt ook aan dat pleintje in een hoek, maar heeft ook uitzicht op het landschap onder de stad. Ik heb geluk, ik zit eerste rang. En het eten is ook nog prima. Vandaag heb ik in totaal 3.062 km gefietst in het zelfde aantal dagen als de Tour de France. Zij rijden totaal 3404 km maar hoeven niet de zoeken naar een hotel of naar de weg. En zij krijgen het water gewoon uit de ploegleiderswagen. En ze hebben verder geen bagage bij zich op de fiets. En een lekker licht fietsje. En ze rijden grotendeels in het peloton uit de wind. Reis naar Trapani dag 23 Agrigento - Mazara del Vallo 120 km Zeer warm Ik kijk nog eens rond in de kamer. Het ziet er bijzonder netjes en verzorgd uit, maar veel te veel kitscherige prullaria. Ook nu is de herbergier weer duidelijk homo. Om half negen is het al 29 graden. Wat mij weer opvalt is de hoeveelheid troep langs de weg. Elke kilometer tref je wel een handvol bierflesjes aan. Sommige zijn verpulverd en een gevaar voor de fietsband. Daarnaast veel ander troep. Vaak ook heel erg veel andere troep. 's Middags toiletbezoek bij tankstation. Het is weer drama. Lichtknopje erg moeilijk te vinden, geen slot, geen wc-bril, geen handdoek, geen zeep, geen stromend water of toch als je maar lang genoeg je voet op het pedaal houdt. Ook het toiletpapier is op, bij de dames-wc idem. Van de juffrouw krijg ik een stapeltje servieten met het verzoek ze na gebruik in het emmertje te gooien. Zo ging het in Nederland tot de jaren vijftig toen er nog kranten werden gebruikt. Ook heel lastig is dat men de gewoonte heeft na de oogst van koren het veld in brand te steken. Ook verbrand men de bermen zodat de bermpaaltjes slap op de grond liggen. Je ziet er niemand in de buurt om het onder controle te houden. En als je pech hebt moet je door de rook en hitte heen fietsen. Verder valt op dat De Spar, van oorsprong een Nederlandse winkel, hier nog floreert. Ze hadden bij ons het briljante motto: kopen bij de Spar is sparen bij de koop. Morgen nog ongeveer 60 km voor de laatste etappe. Na enig zoeken vindt ik in Mazara een onderkomen. Twee nachten achter elkaar in een stadspaleis is voldoende. Ik kies voor zekerheid en neem een hotel. Dat valt niet mee. De kamer is prima maar de airco is zwak en daardoor is het broeierig benauwd op mijn kamer. Ik was mijn fietskleding, hoogst noodzakelijk maar ik kan het nergens buiten hangen. Ik zal het morgen wel nat aan moeten trekken. Er wordt mij een restaurant aanbevolen. Het is een houten keet aan de rand van een industrieterrein in the middle of nowhere. Volgends de receptionist kun je er voor €55 een complete maaltijd krijgen inclusief wijn. Ik vraag niet naar het arrangement maar bestel een grote fles water, een kwart liter witte wijn, pasta al mare, insalata mista en zwaardvis. De pasta is een normale portie maar de insalata en spada zijn bijzonder groot. Ik krijg geen kwart liter wijn maar een halve liter. Kosten: €10. Reis naar Trapani dag 24 Mazara - Trapani 54 km Zeer warm Na een warme en vooral klamme nacht is er een verrassend goed ontbijt. Daarna gaat het als een speer. In ruim twee uur heb ik al meer dan 45 km gefietst. Je vraagt je af waarom het aantal kilometers per dag vaak zo beperkt is. Vanochtend hoefde ik niet naar de weg te zoeken, het ging als vanzelf. Er stond een verfrissend windje dat niet tegenwerkte. Nauwelijks heuvels. Redelijke wegen, landschappelijk zelfs heel fraai door gehuchten en buurtschappen, langs wijngaarden en olijfgaarden. Ook vandaag op zondag worden er watermeloenen geoogst. Om kwart over elf ben ik er, het is weer gelukt. In totaal deze keer 3.236 km gefietst in 24 dagen. Dat is 134,8 km/dag gemiddeld. Deze dag betekent een zware aanslag op het gemiddelde, gisteren was het nog ruim 138 km/dag.