Centrale gat in wieldoekjes

In de wieldoekjes van de nieuwere Quests zit een centrale opening omdat de naaf in het wiel wat meer naar buiten uitsteekt. Deze centrale opening - zo is mijn ervaring - kan wat uitlubberen. Het gevolg is dan dat de beschermdopjes er door heen vallen en dan ben je ze kwijt. Mijn onvolprezen buurvrouw Justine heeft er een stukje elastisch band aangenaaid, zodat het plastic dopje op de wielnaaf niet "door het gaat valt".

Verbetering Ortlieb regenhoed

Zoals eerder geschreven, de Ortlieb regenhoed geeft meer bescherming tegen inregenen in de Quest. Het comfort van het stugge materiaal is maar matig en een groot nadeel is het naar beneden klappen van de klep bij hevige tegenwind, waardoor het gezichtsveld danig beperkt wordt. Bij warm zomerweer is het bepaald zweten.

TWEE EXPERIMENTEN

I
Om te beginnen heb ik een ring van zwaar geplastificeerd draad voor tuinafrastering gebogen en hier een steun aan gebogen. De uiteinden heb ik vastgesoldeerd en deze ring kon met klittenband aan het deksel van de Quest worden bevestigd: aan hetzelfde klittenband waar ook het kleine dekseltje mee vastzit. Aan de achterkant rustte deze ring op de rand van het deksel. Deze ring bleef goed op zijn plaats, ook met de hoed op en ik kon mijn hoofd goed draaien en onder de ring doorkijken. Door de ring kon de flap van de hoed niet meer naar beneden waaien. Nadelen: Je moet eerst de ring vastmaken en dan de hoed opdoen, hetgeen vooral een gepruts is bij hevige wind. Bij het naar beneden kijken, bijvoorbeeld naar het computertje, drukte de hoed de ring van zijn plaats. Kortom, niet helemaal ideaal.

II
Vervolgens heb ik de ring afgeknipt en mijn onvolprezen buurvrouw heeft hem aan de oorstukken en aan de punt van de klep genaaid. De ring is dus nu een geheel met de hoed en dit werkt veel beter. Het opzetten is veel gemakkelijker en het voelt heel stabiel aan. Vanochtend in de regen vrijwel geen inregenen in de kuip en ik heb de bril op kunnen houden. Wel verwacht ik dat bij hard regenen en/of flinke tegenwind er toch nog veel druppels op de bril terecht zullen komen. Naar mijn verwachting zal het systeem ook bij flinke tegenwind stabiel blijven, maar dit moet nog bewezen worden.

Overreden

Begin juni zette ik mijn Quest 156, nog vrijwel onbeschadigd, bij de garagedeur. Een uur later was hij overreden. Mijn dierbare echtgenote had hem niet zien staan en reed achteruit er op in. De Volvobumper duwde de ene flank flink in. De flank veerde echter weer geheel terug toen de Quest uit zijn benarde positie was bevrijd. Een gele streep van meer dan een meter markeerde het contact tussen de bodem en het plaveisel. Er was een klein scheurtje in de neus nabij de koplampen die zelf ook niet meer recht voor de openingen zaten. Verder was het linker voorwiel fiks verbogen, zowel velg als spaken. De buiten en binnenband waren helemaal doorgeschuurd. Enkele dagen laten bleek bij Velomobiel.nl dat er ook een scheurtje in de rechterwielkast zat. Als met al een schade van € 150 en slechts enkele littekens. Dat doet je toch weer eens beseffen dat de producten van Velomobiel toch wel bijzonder sterk zijn en tegen een behoorlijke stoot kunnen. Verder wederom prima service: klaar terwijl u wacht!

Ortlieb regenhoed

Regen blijft een probleem voor de brildragende reiziger, ook in een velomobiel. De regendruppels belanden op de buitenzijde van de bril en condens vormt zich aan de binnenzijde. Schoonwissen is sterk af te raden in verband met krasvorming op de glazen. Het eerder beschreven petje geeft wel enige bescherming, maar onvoldoende om te bril te kunnen blijven dragen. Wel voorkomt het dat het in het onbeschermde oog regent, hetgeen bepaald niet comfortabel is. Verder biedt het petje geen bescherming tegen inregenen langs de hals. Hier geeft de zuidwester van Ortlieb een betere bescherming. Ik heb hem omgekeerd gedragen met de grote flap naar voren en het korte deel achter naar boven gebogen om inlekken bij de nek te voorkomen. Het materiaal is echter vrij hard en koud en bovendien worden de oren bedekt. Bij harde wind begint de flap te verbuigen waardoor het zicht wordt beperkt. Het regent echter nauwelijks meer in. Maar ook de druppels op de bril worden hiermee niet voorkomen en bij stilstaan of langzaam rijden komt er al ras condens aan de binnenzijde.

Nut van twee knielmatjes

Zoals ik al eerder schreef, een knielmatje kan handig zijn om een velomobiel op zijn kant te leggen. Maar als je een lekke achterband hebt, moet je de velomobiel helemaal op zijn kant leggen. Ik heb geëxperimenteerd met twee knielmatjes. Als je ze goed neerlegt, kun je een Quest helemaal op zijn kant leggen zonder dat hij de grond raakt. Zie bijgaande foto's. Het voordeel is dat je ook in de stad of elders op een harde ondergrond je velomobiel op zijn kant kunt leggen. Het alternatief is dat je het zitmatje gebruikt. Dat is met name bij een vochtige ondergrond niet prettig. Bovendien is het zitmatje smal en voor je het weet rolt je velomobiel eraf. Daar moet je overigens ook bij deze knielmatjes op letten!

Trapperlasso

Soms is het handig dat je de trappers kunt bewegen zonder onder de Quest te liggen of zonder de Quest op zijn zijkant te leggen, zoals bij het smeren van de ketting of het afstellen van de versnelling. Daarom heb ik een stokje ontworpen met een lasso. De stok meet 100 cm en heeft een doorsnede van 18 mm. Ik heb twee schuine gaten geboord, een aan het einde en een ong. 30 cm van het andere einde. Verder nog een recht gat aan het einde, iets gedraaid ten opzichte van het schuine gat aan het uiteinde. Zie eerste plaatje. Aan het uiteinde van de draad zit een klein klemmetje om te voorkomen dat de draad door het gat schiet. Aan het andere einde van de draad heb ik met net zo'n klemmetje een lusje gemaakt. Deze klemmetjes zorgen er ook voor dat het uiteinde van de draad niet gaat rafelen, want dan kun je je bezeren door de scherpe draadjes.

Als je de stok met een lus aan een van de trappers haakt, kun je met het lusje aan het handvat de lus om de trapper strak trekken. Met de stok kun je dan heel goed de trappers laten bewegen. Je ziet op de foto's de stok met de uiterste standen van de trapper naar voren en naar achter: veel korter dan 100 cm moet de stok dus niet zijn.

Je maakt de lasso weer los van de trapper door te trekken aan de stok en het lusje van de draad bij het handvat los te laten. Daarna haak je de lus heel eenvoudig weer van de trapper af.

Het laatse plaatje laat zien waar ik de ketting smeer, met een stukje keukenrol onder de ketting om knoeien op het aluminium tegen te gaan.

Gebruikte materialen: stok gehaald bij de Praxis; draad en klemmetjes bij de betere ijzerwarenhandel.

Bandenplakken

Omdat je bij een velomobiel drie sporen hebt (i.p.v. één spoor zoals bij conventionele fietsen) heb je meer kans op een lekke band. Én, hoe meer kilometers, hoe meer lekke banden. Gelukkig is het wisselen van een lekke band in een velomobiel niet moeilijk: alle wielen zijn éénzijdig opgehangen zodat je snel de binnen- en buitenband aan de andere kant eraf kunt halen. Plakken doe ik doorgaans thuis, onderweg leg ik er een nieuwe binnnen- en buitenband om.

Enkele tips die ik heb gekregen:
1. Plaats de buitenband met de markering ter plaatse van het ventiel. Je kunt vaak heel gemakkelijk de plaats van het lek in de binnenband achterhalen door hem op te pompen en te luisteren waar het lekt. Als je dan het ventiel bij de markering van de buitenband houdt, kom je ook snel de boosdoener in de buitenband (meestal steentje of glas, soms iets anders) op het spoor. Het voelen met de vinger in de binnenkant van de buitenband levert meestal niets op.
2. Plaats de reserveband iets opgepompt in de reserve buitenband in je velomobiel. Ze zijn dan al klaar om erin gelegd te worden. Als je de twee er zo omlegt wordt de binnenband ook niet vies van de modder die aan de binnenkant van de wielkast zit. Hier in zitten soms ook kleine steentje die voor een heel klein lek kunnen zorgen.
3. Als je een lekke band opbergt bij andere reservebanden, leg er dan een knoop in om te voorkomen dat je hem bij een nieuw lek per ongeluk gebruikt.
4. Neem een goede pomp mee. Ik heb gewoon een grote pomp met manometer in de Quest, gaat er gemakkelijk in. Hij weegt iets meer dan een handpomp maar pompt zoveel fijner!
5. Met een lekke band kun je gewoon nog een heel stuk doorrijden (behalve met mijn brede achterband, die loopt er heel snel af). De banden gaan hiervan doorgaans niet kapot! Het fietst wel zwaar, maar soms is het plezieriger om even door te rijden tot een beschutte of droge plek.