zondag 26 september 2010

Tailbag M5 CHR




Onlangs heb ik een nog redelijk mooie Tailbag op de kop getikt. Deze heb ik bevestigd, zo goed en kwaad als het ging. Dat is nog niet zo gemakkelijk. De oorspronkelijke bevestigingsmaterialen zaten er gelukkig nog bij. De tailbag was aan de voorzijde aan het stoeltje bevestigd aan elke zijde op drie punten, dus een hangende constructie. Er zaten klosjes bij, waarbij elk klosje hoger was naarmate het verder naar voren zat. De tailbag komt dus niet helemaal strak tegen het stoeltje te zitten.


Eerst heb ik de tailbag klem gezet tegen het stoeltje, en vervolgens met een stuk krant (vele malen opgevouwen) tussen achterband en de achterzijde van de tailbag hem tegen de achterkant van het zitje gezet. Toen heb ik de plaats bepaald van het gaatje voor de achterste bevestiging. Bij nameten moesten beide gaatje ongeveer 2 millimeter meer naar rechts, dus daar was ik nogal tevreden over.




Vervolgens heb ik de tailbag bevestigd aan de achterzijde van het zitje. In het de bevestiging van de scharnier van het deksel aan de voorzijde van de tailbag zaten nog twee gaatjes aan de onderzijde. Deze waren nog niet gebruikt voor bevestiging. Daar heb ik een gaatje doorgeboord naar voren, dwars door de voorzijde van de tailbag en door de versteviging van de achterzijde van het zitje (versteviging is een stukje aluminium dat ik met twee-componenten-lijm al eens had bevestigd. nu zag ik ook dat ik dat niet helemaal symmetrisch had opgebracht (zucht ..., wat is meten toch moeilijk). Ik ben er niet helemaal zeker van of dit wel een goede gedachte was. Zou het zitje hierdoor niet teveel onder spanning komen te staan? De bovenste foto hieronder is genomen van de voorzijde van het zitje, de onderste foto in de tailbag, dus van het scharnier aan de voorzijde. De onderste twee schroefjes heb ik hier aangebracht.







Tenslotte heb ik ook nog aan de voorzijde de voorste bevestigingschroef gemonteerd. Maar de oorspronkelijke schroef bleek te kort, gelukkig had ik nog een iets langere liggen. De extra ruimte heb ik opgevuld met een rubberen ring die eigenlijk voor de middelste bevestiging was bedoeld. Ook bij de voorste bevestiging heb ik onder enige spanning vastgeschroefd, anders paste het niet. Ook hier ben ik er niet zeker van of dit wel gewenst is.














Al met al ben ik niet ontevreden over hoe het is gemonteerd, het ziet er behoorlijk symmetrisch uit.



woensdag 8 september 2010

Tasafhouder




Deze zomer een tochtje gemaakt met zijtassen op de CHR. Hiervoor heb ik de mooie grote tassen van Radical gekocht. Maar om te voorkomen dat de tassen tegen remmen en ketting zouden komen (in de bochten), zocht ik een tasafhouder. Voor de CHR zijn die niet beschikbaar, althans ik vond ze niet. Ook M5 kon ze niet leveren. Wel kocht ik bij M5 een bagagerekje waar de achterste van de drie banden van de tassen op kon rusten.



Een tasafhouder heb ik laten maken. Eigenlijk heel simpel: het zijn twee RVS pijpen met een knikje erin. Hierop heb ik op de uiteinden oogjes laten lassen die haaks op elkaar staan: de achterste staan verticaal en de voorste horizontaal. De achterste uiteinde heb ik aan hetzelfde schroefgat bevestigd als het het bagagerekje. Hiervoor heb ik de langste RVS bout gekocht die ik kon krijgen en aangevuld met wat ringetjes om de juiste lengte te krijgen. Het voorste uiteinde zou ik aan het zitje schroeven, maar ik was wat onzeker of er bij het veren van het frame van de fiets niet teveel spanning op zou komen. Toen heb ik ze maar aan een stripje aluminium geschroefd en dat op het zitje gelegd. Achteraf is dit denk ik helemaal niet nodig omdat de RVS pijpjes ook wel wat kunnen buigen. Het resultaat was in ieder geval prima, de tassen kwamen niet tegen ketting en remmen en het totale gewicht van de constructie is heel gering. De volgende keer ga ik de pijpjes direct aan het zitje bevestigen. Af en toe kwam ik met de achterzijde van mijn bovenbenen tegen het alu-stripje aan. Daar zou dan geen sprake meer van kunnen zijn.





Vulcanet


Een enthousiast poetser ben ik niet, een fiets is om mee te rijden. Maar soms wil je hem toch wel eens reinigen. Altijd weer een rotklus, hoewel toch ook bevredigend als hij weer helemaal staat te glimmen.
Bij mijn motorgarage zag ik een bus Vulcanet: het zijn natte doekjes waarmee je een auto, motor of fiets kunt schoonmaken zonder water! Zelf vind ik het prettig om toch eerst even te spoelen met water zodat de grove zandkorrels zijn verwijderd. Maar de doekjes werken heel goed. Je hebt er maar een paar nodig voor een motor of auto en voor een fiets volstaat doorgaans één doekje. Vooral gemakkelijk voor al die hoekjes en gaatjes. Niet goedkoop, wel héééél handig.