Vanuit mijn vakantieadres aan het Meer van Iseo kon ik met de trein op 14 augustus tot Edolo komen. Een kaartje voor 1,5 uur verblijf in het boemeltje kost € 4,50 en de fiets mocht voor € 2,50 mee. Kom daar maar eens voor in Nederland. De ligfiets gaat zonder problemen in de trein mee.
Naar Ponte di Legno is het een kleine 20 kilometer. Niet heel zwaar, maar ook niet helemaal niets. Ik klim van 699 tot ong. 1250 meter hoogte, gemiddeld ongeveer 3%. Dan begint de tocht naar de pas. Eerste geleidelijk over een mooie brede weg, maar dan wordt het zwaarder. De weg wordt erg smal, auto's kunnen moeilijk passeren. Af en toe houd ik mijn hart vast omdat je bij lage snelheid toch wel een beetje neigt toch slingeren. De stijging loopt op tot stukken van 16% en dan zakt de snelheid tot onder de 7 km/u. In de haarspeldbochten neem ik de ruimte. Af ten toe moet ik de voet aan de binnenkant van de bocht uitklikken.
Op ongeveer 2.000 meter stop ik bij een Duitse kamper. De eigenaar is bereid om mijn bidons bij te vullen en ik kan even plassen. Even later stop ik even bij een Trice met een Fransman die met bagage vanuit Bormio is gekomen. Ik heb diepe bewondering voor hem.
Een groot deel van de weg is zeer smal met ook maar beperkt vangrails. Er zijn schitterende vergezichten.
Ik had op een kaart uitgerekend dat ik ongeveer 37 km moet rijden voor de top. Juist voor dit punt is er een heel erg donker tunneltje. Tegemoet komende fietsers hoor je alleen maar, verder moet je afgaan op het beetje reflectie van reflectoren langs de kant en dan maar hopen dat je op je eigen kant blijft. Na de tunnel staat de teller op 37 km, maar tot mijn schrik zie ik dat de hoogtemeter nog pas op 2300 meter staat. Ook zie ik de weg nog een heel stuk stijgen. Ik stap af en vraag twee Italianen hoe ver het nog is. Ze zeggen: 1 kilometer. Het blijken er bijna 4 te zijn. De fout ontdek ik 's avonds. Volgens de kaart ga je via het centrum van Ponte di Legno naar boven. Al het verkeer wordt echter om het centrum heengeleid, vandaar drie extra kilometers. Bovenaan gekomen geeft mijn hoogtemeter nog steeds te weinig aan.
Vlak voor de top wordt de weg belabberd. Voor mij rijdt een oudere man op mountainbike nogal te slingeren. Het komt zo uit dat ik hem in moet halen in een haarspeldbocht. Dat wordt te krap en ik val gewoon om. Gelukkig maar een heel klein schaafwondje op arm en bidonhouder. Ik sta weer op en haal hem daarna vlot in. Nog even doortrappen en ik heb het gehaald. Ik ben slechts door 2 renners ingehaald, terwijl het een komen en gaan van renners is. Verder zijn er redelijk wat auto's maar vooral veel motoren die soms heel dicht langs je scheuren.
Bij de klim wordt ik enthousiast begroet met Ciao of Salve of men roept aanmoedigingen als "Bravissimo". Ik weet niet of dit ook voor gewone fietsers geldt.
De afdaling verloopt heerlijk. Gelukkig had ik een windstopper en een paar mouwen meegenomen, want boven is het erg koud, vooral als je fietst. Vervolgens met de fiets naar het Iseomeer. Daar aangekomen heb ik ruim 150 km gefietst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten